Queso 'Holandés'

Vandaag zit ik hier alweer 6 weken. Nog maar 1 weekje in Guayaquil te gaan en dan zijn ik en mijn backpack dakloos. Gisteren had ik opeens een enorme reisdrang waarbij ik mijn halve lonely planet van Peru heb verslonden en me opeens ging afvragen hoe ik in hemelsnaam al die gave plekken in zo weinig tijd ga zien! Zuid Amerika is echt het allermooiste en interessantste continent dat ik ooit ga zien denk ik. Ben bang dat als ik straks terug ben in Nederland ik meteen weer terug wil hier heen. Wel het liefst dan met de hele familie en al mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes want die begin ik toch wel te missen. Aan de andere kant is het ook super spannend dat ik straks geen vaste woon plek meer heb en iedere keer weer een plannetje moet maken waar ik dan weer heen zal gaan.
Enn ik ben een beetje bang dat ik de mensen hier ga missen. Dr. Peralta is echt de aardigste arts die ik ooit ben tegengekomen. Hij legt alles heel geduldig uit, wilt mij van alles laten zien en laten doen en is fantastisch met zijn patiënten. En hij is zowel orthopeed als traumatoloog én sportarts. Hoe bedoel je; ik combineer even alle interessante specialisaties in de geneeskunde? Deze week heb ik geen gips gezaagd maar vocht uit een knie gezogen met een spuit (artrocentesis) Ook mocht ik 2 injecties zetten in de billen van een aardige meneer. Hier bij Sonrisa Naranja is het ook heel fijn om met Els bij consulten te zitten. Natuurlijk omdat ze af en toe in het Nederlands wat dingen beter kan toelichten, maar het is ook gaaf om te zien wat zij allemaal met haar man heeft opgezet hier en dat ze nog veel energie en zin hebben om nog meer te groeien. Ook zijn echo's een stukje duidelijker voor me geworden en heb ik leren bloed prikken! Nog veel dank aan mijn levende proefpersonen Els en Charlotte die beiden prachtige aderen hadden waar ik meteen raak in prikte. Moet wel toegeven dat ik ook meteen mezelf prikte en het daarna bij de donkere mensen toch opeens een stukje lastiger vond, maar als er iets is waar ik niet van hou is het wel opgeven. Na het prik accident stond ik dus vervolgens vitamine injecties te geven aan een hele rij bezoekers van de casa abierta (open huis) van Sonrisa Naranja. Kort samengevat was afgelopen 1.5 week medisch gezien de week van de spuiten.

Wie ik nog meer wel ga missen is mijn eetgezinnetje. Hetgene wat hier het dichtste bij familie komt zijn zij. Zo'n 4-5 dagen in de week kom ik tussen de middag langs voor een heerlijk 'almuerzo' en stiekem blijf ik steeds een beetje langer hangen. Mijn band met de kindjes gaat nu zelfs zo ver dat de kleine Axel Neil zich zo comfortabel bij me voelde dat hij een plasje op mijn schoot heeft gedaan. Achja, na de verpleegstage in ons eerste jaar op de psychogeriatrie ben ik wel wat meer gewend. Met Sharick kijk ik vaak na het eten nog even een filmpje of we spelen spelletjes op de computer. Afgelopen
2 dagen was er geen internet omdat het nog niet betaald was, dus ik heb Sharick vandaag uitgenodigd om in mijn appartementje film te kijken. Dit resulteerde in een middag kaartenhuizen bouwen, monsters en co kijken en chupetes (lollies) kopen in het winkeltje in de straat. Ik heb Sharick de woorden frietjes en liedje geleerd en ik was dat zelf alweer vergeten tot ze gisteren opeens zei 'es mi liedje favorita'. Helemaal trots dat ze het woord nog wist in het Nederlands en ik nog trotser! Ik probeer Axel het woord 'plassen' te leren maar ondanks dat hij erg goed kan plassen, wilt hij het woord nog niet zeggen. Linda (of iets wat er op lijkt) wel soms! Sharick wordt volgende week vrijdag 7 jaar en ik ben super blij dat ik hier nog net ben dan. Dat wordt een goed afscheid denk ik :)

Afgelopen weekend ben ik naar Baños geweest. Een van de betere ideeën die ik afgelopen weken heb gehad. Het hele dorpje loopt over van de toeristen en ligt midden tussen bergen en watervallen. En water viel er veel. Na een verschrikkelijk koude rit in de nachtbus kwam ik 5.45 aan in het regenachtige Baños en was er gelukkig iemand om me het hostel in te laten. Daar kon ik pas 15.00 uur inchecken en om 7.30 ontbijten. Gelukkig was er een grote gemeenschappelijke ruimte waar ik even op de bank kon slapen. Meteen aan het ontbijt een stel leuke mensen ontmoet. Het grootste deel ging die ochtend canyoningen, maar ik voelde me na 1 uur slaap in de nachtbus niet echt heldhaftig genoeg daarvoor. Samen met een Amerikaanse jongen heb ik mountainbikes gehuurd en zijn we de 'ruta de las cascadas' gaan fietsen. Een tocht van 20 km langs een heel stel watervallen. Halverwege was er een optie om een pad naast de route te doen. Aangezien de route alleen maar asfalt is, wilden we dit wel doen. Of het nou een 'hike' of 'bike' pad was weten we nog steeds niet, maar het was op sommige momenten in ieder geval echt veel te steil om te fietsen. Aan het eind van het pad bleek de enige manier om weer bij de originele route te komen een soort zipline brug te zijn dwars over de watervallen en tussen de bergen. Heel gaaf! Uiteindelijk eindigden we bij el Pailón del Diablo. Een mega waterval waar je na een kleine klim bijna in kon staan. Hierna zijn we nog een stukje verder gefietst naar de Machay waterval maar toen regende het ondertussen zo hard dat we het wel mooi vonden geweest en de bus terug hebben gepakt.
's Avonds hebben we wat salsa lessen gehad van een Italiaanse jongen uit het hostel. Nog steeds niet mijn ding! Laat mij maar lekker rondhupsen om hoempapa en top40 muziek. Hij speelde wel ook gitaar en lekker zitten en liedjes zingen is wel echt mijn ding. De ochtend erna hebben we vroeg verzameld met een groepje van het hostel om de 2.5 uur durende hike berg op richting de casa del arbol (boomhut) te doen. Echt de moeite waard!!! De bus kost bijna niks en brengt je er heel snel, maar de hike was 10 keer zo leuk om te doen. Het prachtige uitzicht liet even op zich wachten, maar na zo'n half uur konden we eindelijk de Facebook waardige foto's schieten op de schommel. Daarna nog de hike van 1.5 uur naar beneden en toen waren de beentjes op. Die avond waren er gratis cocktails in het hostel en in de uitgaansstraat tequila shots voor 50 cent (nog minder in euro's dus!!) én een man met een vuurwerk schietende koe op zijn hoofd. Levensgevaarlijk en een van de debielste dingen die ik hier heb gezien aangezien het vuurwerk serieus alle kanten de mensenmenigte in schoot. Maar het was een koe. Goede avond. Baños is zeker een aanrader en ik had er zo nog 2 dagen kunnen blijven.

Korte highlights:
- Behalve neppe vuurwerk schietende koeien hebben ze hier ook super veel echte koeien zo'n beetje overal waar je bent.
- Ik heb een aardbeving meegemaakt! 5.4 op de schaal van Richter. Werd half wakker van mijn glas dat rinkelde op de vloer naast mijn bed. Het voelde als een soort van massage stoel in mijn bed. De volgende dag toen iedereen het erover had, besefte ik pas dat ik een aardbeving had meegemaakt.
- Je kunt eieren bakken en koken in de magnetron!! En het is super lekker!!
- Een klein kindje van 2 jaar was haar halve vingertje en nagel kwijt en dat moest gehecht worden. Ik weet nu dat ik geen talent ben in daar toeschouwer van zijn aan het eind van de ochtend net voor de lunch (en misschien wel ieder ander moment van de dag). Gelukkig voelde ik dat wel aankomen dus ik heb rustig op een stoel gezeten en het gezien.
- Ik kan telefoon gesprekken voeren in het Spaans! Het is echt een enorme uitdaging, maar ik kan in ieder geval duidelijk maken wat ik wil of bedoel.

Ik weet niet wie queso 'Holandés' heeft gedoopt tot Nederlandse kaas, maar laat je niet voor de gek houden! Het heeft de kleur van Nederlandse kaas en de naam is veelbelovend, maar daarna houdt het helaas gauw op. Ik wil kaas met smaak! Old Amsterdam, komijnekaas, de goedkoopste zak geraspte milde kaas van de appie, cheese strippers, smeerkaas; ruilen voor een zak met rijst??

Ik voel me goed in week 6. Ik zie op tegen het afscheid volgende week, maar kijk ook ontzettend uit naar de weken reizen en naar het kennismaken met Peru. Ik mis een aantal mensen in Nederland ontzettend, maar aan de andere kant verbaasd het me ook hoe goed ik deze weken al zonder al deze mensen kan. Momenten in de natuur met niemand anders behalve de mensen met wie je bent, zijn echt geweldig, maar ik zou ze ook zo graag delen met de mensen die ik het allerliefste vind. Zodat ik tenminste in Nederland de ervaringen die ik hier op doe nog een keer kan herbeleven met iemand die ook al deze prachtige dingen heeft gezien. Ik zou graag weer even in Nederland zijn vanwege de kaas (niet de koeien), de boterhammetjes (met kaas), de mensen, de duidelijkheid, fietsen (al is mijn wonderbus 21 nog steeds fijn), lacrosse (!!!) en de boerenkool, maar aan de andere kant heb ik daar nu helemaal niet zoveel te doen en hier juist zo ontzettend veel. Ik ben hier niet altijd de spontane, gekke ik omdat je constant bezig bent met nieuwe mensen leren kennen, andere talen spreken en het hele backpackers leven ontdekken, maar ik ben vrijwel altijd mijn vrolijke, sportieve zelf en geniet van alles wat ik hier doe en zie. Het is echt een avontuur dat ik nooit ga vergeten.