Salkantay, Santa Cruz en Snickers.
9 december 2015 - Chachapoyas, Peru
Vrij snel na mijn vorige verslag was het tijd om afscheid te nemen van Tessel en Wiep. We hebben nog een dagtrip gedaan naar de sacred valley en een leuk stap avondje gehad. Tessel is uitgeroepen tot celebrity na haar Adele optreden op de karaoke avond van het hostel en Wiep en ik hadden als cheerleader/groupies ook een belangrijke toevoeging aan deze avond. De dag hierna hebben we een rust dagje gehad in Cusco want die nacht zou ik om 4.30 opgehaald worden voor de start van de Salkantay trek. Een 5 daagse wandeltocht door de bergen van meer dan 80 km met als eindbestemming: Macchu Picchu.
Ik had me een beetje zorgen gemaakt over de groep waar ik 5 dagen mee zou moeten optrekken nadat we bij onze Colca Canyon tour met alleen maar koppels in een groep zaten. Dit was uiteindelijk nergens voor nodig want de groep was echt heel erg leuk. 3 Nederlanders, 3 Fransen, 5 Zweedse jongens en een verdwaalde Amerikaan tussen alle Europeanen vormden onze Salkantay crew. De eerste dag was meteen al erg mooi. Nadat we onze lunch hadden gekregen, was er nog de optie om zo'n 2 uurtjes extra te lopen richting een gletsjermeer. Daar eenmaal aangekomen konden we het niet laten om in het meer te 'zwemmen'. Samen met Coby, een van de Nederlanders, heb ik in het ijskoude super blauwe water gelegen. Het was zo ontzettend koud dat ik niet eens kon praten of ademhalen dus van echt zwemmen was niet echt sprake. Helaas is Coby's camera tijdens de Salkantay gestolen, want daar stond het bewijs van onze helden actie op. Die avond zou de koudste avond worden van de tocht dus met alle kleren die ik kon vinden aan, lagen we met zn drieën in een tweepersoonstent.
De volgende ochtend rond 5.00 uur werden we wakker gemaakt door de koks die ons coca thee in de tent kwamen brengen. Heel fijn om na een ijskoude nacht eerst thee te krijgen voor je je slaapzak en tent uit moet. Die dag zou de zwaarste en langste dag worden met zo'n 11 uur wandelen en een klim van 3300 naar 4630 meter hoogte. Ik wilde heel graag snickers kopen om me te steunen tijdens deze lange dag, maar helaas bleek dat de Zweedse jongens alle snickers hadden gekocht die het kleine bergwinkeltje had. Dit heeft er toe geleid dat bij ieder winkeltje dat we tegen kwamen er weer grappen werden gemaakt over wie het meeste recht had om op dat moment snickers te kopen. Uiteindelijk heb ik meer dan genoeg snickers weggewerkt tijdens die 5 dagen, dus ik ben zeer tevreden. Op het hoogtepunt van de tweede dag zagen we de Salkantay. Een super mooie besneeuwde berg en nog mooier omdat we heel veel geluk hadden met het weer. Factor 55 was geen overbodige luxe op die hoogte!
De derde en vierde dag waren ook lange dagen maar niet meer zo zwaar als de eerste 2. We hebben de rest van onze groep het woord 'lekker' geleerd, wat als je er goed over nadenkt, een woord is dat wij best veel gebruiken! Het eten is lekker, het weer is lekker, het gaat lekker, mijn schoenen zitten lekker (of tijdens het wandelen vaak juist niet), iemand ziet er lekker uit en zo waren we lekker bezig. Wie niet zo lekker bezig waren, was het Franse koppel dat ook mee was. De vrouw had heel veel last van de hoogte en liep constant met een heel zuur gezicht achteraan de groep terwijl haar man zich daar totaal niks van aan leek te trekken en geen enkel moment op haar wachtte. Dat de vrouw vervolgens na een dag wandelen een heel pak shag weg rookte, verklaarde wel een deel van haar conditie. Op de avond van de derde dag was er gratis tequila en een kampvuur en dit resulteerde in heeel laat naar bed gaan, oftwel om 00.00 uur pas! De volgende dag werd ik apart van de groep meegenomen om te gaan ziplinen, want dat ging per tour operator. Heel raar om opeens weg te moeten uit het vertrouwde groepje en ik vond het ziplinen ook helemaal niks. Je moest zelf remmen en ik was constant bang dat ik te pletter zou slaan tegen een berg. Gelukkig mocht ik daarna weer terug naar mijn groep en hadden we nog wat kilometers wandelen voor de boeg richting aguas calientes, de opstapplaats voor Macchu Picchu.
Helaas was aguas calientes ook de woonplaats van een hele hoop muggenspray resistente muggen, die mijn benen heel erg te grazen hebben genomen. Behalve jeuken, zwollen deze plekken ook enorm op en had ik de dag erna (Macchu Picchu dag) dikke pijnlijke benen. Ook zat mijn hoofd vol snot, wat het ademhalen niet makkelijker maakte. Gelukkig was daar onze super groep en heb ik een allergie pil gekregen van een van de Zweden en heeft Marjolein, ook een Nederlandse, mijn plastic tas met reserve kleren 1000 van de 1600 treden richting Macchu Picchu naar boven gedragen. Eenmaal boven begon het zonnetje te schijnen en het pilletje te werken dus voelde ik me weer iets beter. Macchu Picchu is heel indrukwekkend en super mooi, maar ik vond de hele Salkantay trek er heen nog veel mooier en indrukwekkender. Na Macchu Picchu moesten we nog 3 uur terug lopen naar de bus en dat was het vervelendste stuk van allemaal. Na 4 nachten toch niet echt heel lang slapen en tegen de 80 km te hebben gelopen, was die 3 uur langs het spoor niet iets waar iemand nog op zat te wachten. Eenmaal bij de bus was het ook nog super onduidelijk waar we heen moesten. Ieder busje had een lijst met namen en mensen waren die namen ook allemaal aan het roepen. Pas na iets van 20 minuten vond ik mijn busje. Was niet heel gek dat het zo lang duurde want ze hadden mijn naam genoteerd als 'Limon Coiben Joven'. Vind het nog steeds een prestatie dat ik mezelf daar in heb herkend.
Herinneringen aan de Salkantay:
- Een super gezellige groep en een hoop lange gesprekken tijdens het wandelen.
- Raphael de kok die na het voorstel rondje vroeg of ik toevallig single was. Dat is zo, maar helaas was hij met zijn gouden tanden niet echt mijn type.
- Snickers
- Super goed eten, zowel ontbijt, lunch als diner. Echt luxe.
- Mijn koeien shirt vond iedereen erg inreressant. Moest telkens weer uitleggen waarom ik die voor mijn verjaardag had gekregen.
- Na de tequila avond had er blijkbaar iemand over de tent en mijn bikini gekotst, dus ik heb die heel zorgvuldig uitgespoeld maar de kots zelf hebben we nooit kunnen vinden of ruiken.. Misschien een gevalletje broodje aap/ miscommunicatie?
Na de Salkantay wilde ik meer natuur en bergen, dus het was maar goed dat mijn volgende bestemming Huaraz was! De plek voor backpackers die willen hiken, klimmen of andere actieve dingen in de natuur willen doen. Na een vlucht van Cusco naar Lima, 9 uur wachten in Lima en een nachtbus was ik dan eindelijk in Huaraz. Ook deze stad ligt weer rond zo'n 3000 meter hoogte, dus ik blijf goed geacclimatiseerd! In het hostel in Huaraz heb ik de Santa Cruz geboekt. Een 4 daagse wandeltocht welke National Geographic heeft uitgeroepen tot een van de mooiste van de wereld. Omdat het eigenlijk al regenseizoen is, heb ik maar even een poncho aangeschaft en nog een warme muts. Samen met 2 Belgen, 3 Fransen, 2 Amerikaanse, 1 Zweed en 1 Australische begonnen we 2 december aan de tocht. Weer hadden we echt super geluk met het weer. Iedere keer als we moesten lopen was het droog en zonnig en zodra de tenten stonden begon het enorm te regen en te onweren. Alleen de eerste dag hebben we in de regen moeten wachten tot de tenten stonden.
In tegenstelling tot de Salkantay sliepen we met de Santa Cruz niet telkens op plekken waar een wc was en een winkeltje maar echt midden in de natuur. Op ieder kamp werd dus een mooie steen uitgezocht waarachter iedereen zijn behoefte kon doen. Best een ervaring om daar tussen de drollen van andere mensen midden in de natuur te moeten poepen en plassen. Gelukkig had ik wat tips meegekregen van Coby tijdens de Salkantay over dit soort dingen. Mocht iemand interesse hebben in de tips, vraag maar :)
De groep was leuk maar niet zo leuk als bij de Salkantay. De Amerikaanse meiden en de Australische praatten zo ontzettend snel en veel dat de Zweedse jongen en ik met ons Europese Engels er amper tussen kwamen. Het Belgische stel was vooral aan het klagen dat het eten niet snel genoeg kwam, en dat terwijl er iemand voor ons midden in een storm in een tentje super lekker eten aan het bereiden was.. En de Fransen spraken uiteraard belabberd Engels. Uiteindelijk raakte ik een beetje gewend aan het snelle Engels van de meiden en konden de zweed en ik ons ook een beetje mengen in het gesprek. De omgeving waarin we liepen en sliepen was echt waanzinnig. Van besneeuwde glibberige bergen, naar helderblauw ijswater, naar groene jungle achtige omgeving en hele grote open vlakten in een vallei. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken.
Helaas zitten de meerdaagse kampeerwandeltochten er nu op. Daarvoor zou ik echt nog terug willen komen. Heerlijk weer met een tentje de natuur in. Na de Santa Cruz heb ik nog een dagtrip naar de Pastoruri gletsjer gedaan bij Huaraz. Enn die avond ben ik Tessel en Wiep nog tegengekomen met uit eten. Heel gezellig om weer even bij te kletsen en hierna zien we elkaar pas weer in Nederland, want zij zijn op weg naar Ecuador. Op dit moment zit ik in Chachapoyas. Nog iets meer in het noorden tegen de jungle aan. Heb vandaag even een bijslaap dagje gehad want na 7 nachten in een tent en 3 nachtbussen in 12 dagen was ik echt toe aan even goed slapen. Morgen op naar Kuelap, ruïnes die ze ook wel het Macchu Picchu van het noorden noemen.
Nog maar een weekje over! De tijd is, zeker sinds het reizen, echt voorbij gevlogen. Ik wil na Chachapoyas nog even relaxen en surfen aan het strand bij Huanchaco en daarna richting Lima om souvenirs te shoppen en volgende week woensdag in de avond terug te vliegen. Ik heb heel veel zin om iedereen weer terug te zien, lekker bij te kletsen, te lacrossen, boerenkool en boterhammen met kaas te eten en weer even met echte vrienden en familie te zijn, want die blijven toch het leukst :) Ik heb het gevoel dat deze 3.5 maand lang genoeg zijn geweest voor wat ik wilde zien in Ecuador en Peru, maar ik wil zeker nog terug komen voor de rest van Zuid Amerika!
Ik had me een beetje zorgen gemaakt over de groep waar ik 5 dagen mee zou moeten optrekken nadat we bij onze Colca Canyon tour met alleen maar koppels in een groep zaten. Dit was uiteindelijk nergens voor nodig want de groep was echt heel erg leuk. 3 Nederlanders, 3 Fransen, 5 Zweedse jongens en een verdwaalde Amerikaan tussen alle Europeanen vormden onze Salkantay crew. De eerste dag was meteen al erg mooi. Nadat we onze lunch hadden gekregen, was er nog de optie om zo'n 2 uurtjes extra te lopen richting een gletsjermeer. Daar eenmaal aangekomen konden we het niet laten om in het meer te 'zwemmen'. Samen met Coby, een van de Nederlanders, heb ik in het ijskoude super blauwe water gelegen. Het was zo ontzettend koud dat ik niet eens kon praten of ademhalen dus van echt zwemmen was niet echt sprake. Helaas is Coby's camera tijdens de Salkantay gestolen, want daar stond het bewijs van onze helden actie op. Die avond zou de koudste avond worden van de tocht dus met alle kleren die ik kon vinden aan, lagen we met zn drieën in een tweepersoonstent.
De volgende ochtend rond 5.00 uur werden we wakker gemaakt door de koks die ons coca thee in de tent kwamen brengen. Heel fijn om na een ijskoude nacht eerst thee te krijgen voor je je slaapzak en tent uit moet. Die dag zou de zwaarste en langste dag worden met zo'n 11 uur wandelen en een klim van 3300 naar 4630 meter hoogte. Ik wilde heel graag snickers kopen om me te steunen tijdens deze lange dag, maar helaas bleek dat de Zweedse jongens alle snickers hadden gekocht die het kleine bergwinkeltje had. Dit heeft er toe geleid dat bij ieder winkeltje dat we tegen kwamen er weer grappen werden gemaakt over wie het meeste recht had om op dat moment snickers te kopen. Uiteindelijk heb ik meer dan genoeg snickers weggewerkt tijdens die 5 dagen, dus ik ben zeer tevreden. Op het hoogtepunt van de tweede dag zagen we de Salkantay. Een super mooie besneeuwde berg en nog mooier omdat we heel veel geluk hadden met het weer. Factor 55 was geen overbodige luxe op die hoogte!
De derde en vierde dag waren ook lange dagen maar niet meer zo zwaar als de eerste 2. We hebben de rest van onze groep het woord 'lekker' geleerd, wat als je er goed over nadenkt, een woord is dat wij best veel gebruiken! Het eten is lekker, het weer is lekker, het gaat lekker, mijn schoenen zitten lekker (of tijdens het wandelen vaak juist niet), iemand ziet er lekker uit en zo waren we lekker bezig. Wie niet zo lekker bezig waren, was het Franse koppel dat ook mee was. De vrouw had heel veel last van de hoogte en liep constant met een heel zuur gezicht achteraan de groep terwijl haar man zich daar totaal niks van aan leek te trekken en geen enkel moment op haar wachtte. Dat de vrouw vervolgens na een dag wandelen een heel pak shag weg rookte, verklaarde wel een deel van haar conditie. Op de avond van de derde dag was er gratis tequila en een kampvuur en dit resulteerde in heeel laat naar bed gaan, oftwel om 00.00 uur pas! De volgende dag werd ik apart van de groep meegenomen om te gaan ziplinen, want dat ging per tour operator. Heel raar om opeens weg te moeten uit het vertrouwde groepje en ik vond het ziplinen ook helemaal niks. Je moest zelf remmen en ik was constant bang dat ik te pletter zou slaan tegen een berg. Gelukkig mocht ik daarna weer terug naar mijn groep en hadden we nog wat kilometers wandelen voor de boeg richting aguas calientes, de opstapplaats voor Macchu Picchu.
Helaas was aguas calientes ook de woonplaats van een hele hoop muggenspray resistente muggen, die mijn benen heel erg te grazen hebben genomen. Behalve jeuken, zwollen deze plekken ook enorm op en had ik de dag erna (Macchu Picchu dag) dikke pijnlijke benen. Ook zat mijn hoofd vol snot, wat het ademhalen niet makkelijker maakte. Gelukkig was daar onze super groep en heb ik een allergie pil gekregen van een van de Zweden en heeft Marjolein, ook een Nederlandse, mijn plastic tas met reserve kleren 1000 van de 1600 treden richting Macchu Picchu naar boven gedragen. Eenmaal boven begon het zonnetje te schijnen en het pilletje te werken dus voelde ik me weer iets beter. Macchu Picchu is heel indrukwekkend en super mooi, maar ik vond de hele Salkantay trek er heen nog veel mooier en indrukwekkender. Na Macchu Picchu moesten we nog 3 uur terug lopen naar de bus en dat was het vervelendste stuk van allemaal. Na 4 nachten toch niet echt heel lang slapen en tegen de 80 km te hebben gelopen, was die 3 uur langs het spoor niet iets waar iemand nog op zat te wachten. Eenmaal bij de bus was het ook nog super onduidelijk waar we heen moesten. Ieder busje had een lijst met namen en mensen waren die namen ook allemaal aan het roepen. Pas na iets van 20 minuten vond ik mijn busje. Was niet heel gek dat het zo lang duurde want ze hadden mijn naam genoteerd als 'Limon Coiben Joven'. Vind het nog steeds een prestatie dat ik mezelf daar in heb herkend.
Herinneringen aan de Salkantay:
- Een super gezellige groep en een hoop lange gesprekken tijdens het wandelen.
- Raphael de kok die na het voorstel rondje vroeg of ik toevallig single was. Dat is zo, maar helaas was hij met zijn gouden tanden niet echt mijn type.
- Snickers
- Super goed eten, zowel ontbijt, lunch als diner. Echt luxe.
- Mijn koeien shirt vond iedereen erg inreressant. Moest telkens weer uitleggen waarom ik die voor mijn verjaardag had gekregen.
- Na de tequila avond had er blijkbaar iemand over de tent en mijn bikini gekotst, dus ik heb die heel zorgvuldig uitgespoeld maar de kots zelf hebben we nooit kunnen vinden of ruiken.. Misschien een gevalletje broodje aap/ miscommunicatie?
Na de Salkantay wilde ik meer natuur en bergen, dus het was maar goed dat mijn volgende bestemming Huaraz was! De plek voor backpackers die willen hiken, klimmen of andere actieve dingen in de natuur willen doen. Na een vlucht van Cusco naar Lima, 9 uur wachten in Lima en een nachtbus was ik dan eindelijk in Huaraz. Ook deze stad ligt weer rond zo'n 3000 meter hoogte, dus ik blijf goed geacclimatiseerd! In het hostel in Huaraz heb ik de Santa Cruz geboekt. Een 4 daagse wandeltocht welke National Geographic heeft uitgeroepen tot een van de mooiste van de wereld. Omdat het eigenlijk al regenseizoen is, heb ik maar even een poncho aangeschaft en nog een warme muts. Samen met 2 Belgen, 3 Fransen, 2 Amerikaanse, 1 Zweed en 1 Australische begonnen we 2 december aan de tocht. Weer hadden we echt super geluk met het weer. Iedere keer als we moesten lopen was het droog en zonnig en zodra de tenten stonden begon het enorm te regen en te onweren. Alleen de eerste dag hebben we in de regen moeten wachten tot de tenten stonden.
In tegenstelling tot de Salkantay sliepen we met de Santa Cruz niet telkens op plekken waar een wc was en een winkeltje maar echt midden in de natuur. Op ieder kamp werd dus een mooie steen uitgezocht waarachter iedereen zijn behoefte kon doen. Best een ervaring om daar tussen de drollen van andere mensen midden in de natuur te moeten poepen en plassen. Gelukkig had ik wat tips meegekregen van Coby tijdens de Salkantay over dit soort dingen. Mocht iemand interesse hebben in de tips, vraag maar :)
De groep was leuk maar niet zo leuk als bij de Salkantay. De Amerikaanse meiden en de Australische praatten zo ontzettend snel en veel dat de Zweedse jongen en ik met ons Europese Engels er amper tussen kwamen. Het Belgische stel was vooral aan het klagen dat het eten niet snel genoeg kwam, en dat terwijl er iemand voor ons midden in een storm in een tentje super lekker eten aan het bereiden was.. En de Fransen spraken uiteraard belabberd Engels. Uiteindelijk raakte ik een beetje gewend aan het snelle Engels van de meiden en konden de zweed en ik ons ook een beetje mengen in het gesprek. De omgeving waarin we liepen en sliepen was echt waanzinnig. Van besneeuwde glibberige bergen, naar helderblauw ijswater, naar groene jungle achtige omgeving en hele grote open vlakten in een vallei. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken.
Helaas zitten de meerdaagse kampeerwandeltochten er nu op. Daarvoor zou ik echt nog terug willen komen. Heerlijk weer met een tentje de natuur in. Na de Santa Cruz heb ik nog een dagtrip naar de Pastoruri gletsjer gedaan bij Huaraz. Enn die avond ben ik Tessel en Wiep nog tegengekomen met uit eten. Heel gezellig om weer even bij te kletsen en hierna zien we elkaar pas weer in Nederland, want zij zijn op weg naar Ecuador. Op dit moment zit ik in Chachapoyas. Nog iets meer in het noorden tegen de jungle aan. Heb vandaag even een bijslaap dagje gehad want na 7 nachten in een tent en 3 nachtbussen in 12 dagen was ik echt toe aan even goed slapen. Morgen op naar Kuelap, ruïnes die ze ook wel het Macchu Picchu van het noorden noemen.
Nog maar een weekje over! De tijd is, zeker sinds het reizen, echt voorbij gevlogen. Ik wil na Chachapoyas nog even relaxen en surfen aan het strand bij Huanchaco en daarna richting Lima om souvenirs te shoppen en volgende week woensdag in de avond terug te vliegen. Ik heb heel veel zin om iedereen weer terug te zien, lekker bij te kletsen, te lacrossen, boerenkool en boterhammen met kaas te eten en weer even met echte vrienden en familie te zijn, want die blijven toch het leukst :) Ik heb het gevoel dat deze 3.5 maand lang genoeg zijn geweest voor wat ik wilde zien in Ecuador en Peru, maar ik wil zeker nog terug komen voor de rest van Zuid Amerika!
Volgens mij heb je er een fantastische ervaring bij!
Geniet van de laatste week en alvast een goede reis terug naar ons lage landje..
Xx